Paul Loth is een tropisch ecoloog die altijd betrokken is geweest in natuurbescherming. Als student van de Universiteit van Wageningen heeft hij Marc van Roosmalen geassisteerd in zijn PhD onderzoek naar de bruinkopslingeraap in de tropische bossen van Suriname. Geïntegreerd door de behendigheid van deze apen was Paul vastbesloten om primatoloog te worden. Zijn studie naar het foerageergedrag van Brandganzen op Schiermonnikoog, welke is gedaan onder begeleiding van Prof. Dr. Rudi Drent, heeft de eerste solide ecologische basis gelegd. Daarna is Paul getraind aan de Faculteit ‘Geo-Information Science and Earth Observation’ aan de universiteit van Twente in het doen vna ‘remote sensing’, aangezien Paul een potentie zag inh et in kaart brengen van habitats. Tijdens deze training leerde hij Herbert Prins kennen, die zijn PhD studie deed over Afrikaanse Buffels in Lake Manyara NP in Tanzania. Paul heeft voor deze studie van Herbert Prins de vegetatie kaarten gemaakt.
Na zijn studie heeft Paul nog veel in Afrika gewerkt. In het begin was dit als consultant of het ‘UN Environment Program. Hiervoor heeft hij een vegetatiekaart gemaakt voor het Kora game reserve in Kenia (Waar de charismatische George Adamson zijn kamp had om leeuwen uit gevangenschap weer terug te brengen in het wild). Na een aantal jaar is Paul betrokken geraakt bij FAO in Zimbabwe als ecoloog en remote sensing specialist in een waarschuwingssysteem voor de voedselveiligheid in de SADC landen. Acht jaarlater is Paul zijn eigen PhD begonnen in Lake Manyara NP, onder begeleiding van Prof.Dr. Herbert Prins. Hij gebruikte hierin zijn oude vegetatiekaart om het effect van olifanten op de vegetatiedynamica te bepalen. Samen met Herbert heeft hij naar aanleiding hiervan een voorstel geschreven voor de uitbreiding van Manyara NP. Na het behalen van zijn PhD is Paul begonnen met werken bij het instituut voor Milieuwetenschappen in Leiden (CML) van de universiteit van Leiden, waar hij samen met Prof. Dr. Hans de Iongh veel gewerkt heeft aan natuurbeschermingsprojecten in West Afrika. Na zijn vertrek bij het CML is Paul nog een aantal keer in Afrika geweest. De laatste keer was in 2014 voor een missie voor een drinkwaterbedrijf in de voorbereiding om een onderzoeksvoorstel te schrijven om opslag van grondwater te combineren met natuurbescherming.
