In de afgelopen jaren is stroperij een steeds belangrijkere bedreiging geworden voor het wild in de natuurreservaten van het Centraal-Afrikaanse land Kameroen. In Bouba Ndjida Nationaal Park, één van onze onderzoeksgebieden, worden we nu regelmatig geconfronteerd met verstrikte en gewonde dieren. Met de hulp van de overheid en partner organisaties is het gelukt om twee missies te organiseren, waarin de verstrikte leeuwen zijn gevangen en hun wonden behandeld.
Stichting Leo doet langlopend onderzoek aan leeuwen, gericht op de bescherming van leeuwenpopulaties in Kameroen. Leeuwen komen verspreid in vier beschermde gebieden voor, waaronder Bouba Ndjida Nationaal Park op de grens met Tsjaad. Momenteel verrichten wij er veldonderzoek en verzamelen ecologische informatie over de populatie. Dit combineren wij met specifieke maatregelen om conflicten tussen leeuwen en de lokale bevolking terug te dringen. Deze activiteiten worden uitgevoerd door onze vrijwillige veldonderzoekers Iris Kirsten en Elise Bakker, zij werken nauw samen met onze partnerorganisatie Garoua Wildlife College.
In 2015 en 2016 troffen wij door strikken verwonde leeuwen aan. De strikken zaten vast in hun nek en hoofd en waren duidelijk erg pijnlijk. Zonder behandeling zouden zij zeker sterven. Bovendien is van gewonde leeuwen bekend, dat zij op zoek gaan naar makkelijke prooien waaronder vee en zelfs mensen. Stropers gebruiken de strikken om antilopen te vangen voor hun vlees. Andere dieren raken hierin echter ook verstrikt. Lokale bronnen melden dat grote carnivoren tegenwoordig ook gestroopt worden voor hun huid en beenderen.
Stroperij is dus een nieuwe bedreiging voor de toch al kleine en regionaal met uitsterven bedreigde leeuwenpopulatie. De dood van elke leeuw is dus schadelijk voor het voortbestaan van de populatie. Vanuit het oogpunt van dierenwelzijn willen we de leeuwen helpen aan hun, door mensen veroorzaakte, verwondingen en verder leed voorkomen. Dit konden wij echter niet alleen. Wij hebben onze waarnemingen gemeld bij de Kameroenese minister van Bos en Natuur. Hij heeft Stichting Leo, WildCRU, Born Free, GIZ en Garoua Wildlife College gevraagd om deze dieren te helpen. Gezamenlijk hebben we een missie opgezet, waarvan we wisten dat hij lastig uitvoerbaar zou zijn. Het gebied is moeilijk toegankelijk en de dieren zijn erg schuw.
Er zijn twee missies geweest om de verstrikte leeuwen te vangen. In mei 2015 is geprobeerd om drie gewonde leeuwen te vangen. Twee leeuwen kwamen regelmatig op ‘call-ups’ af, waarbij geluiden van gewonde prooidieren werden afgespeeld. Helaas bleken de dieren te schichtig om te kunnen verdoven. Uiteindelijk is het gelukt om één leeuwin te verdoven. Een moeder met drie welpen. Een strik had diepe wonden achtergelaten in haar hals, die we met antibiotica hebben behandeld. Als zij het overleefd heeft, bestaat er een kans dat haar drie welpen overleven en een bijdrage kunnen leveren aan de instandhouding van de populatie. In mei 2016 hebben we geprobeerd een verstrikte leeuwin te vangen, die samen met een andere leeuwin en twee welpen was waargenomen. Helaas is het door omstandigheden niet gelukt. Een dag later ontmoetten we een erg ziek ogende mannelijke leeuw, die in cirkels rondliep. We hebben het dier verdoofd en uit het onderzoek bleek dat hij oogletsel had opgelopen (bloeddoorlopen, troebele ogen). Verder had het dier geen zichtbare verwondingen. De leeuw is vermoedelijk vergiftigd. Helaas hadden wij hier geen behandeling voor. We hebben het dier antibiotica toegediend en achtergelaten met wat voedsel.
We wisten vooraf dat onze pogingen moeilijk zouden zijn. Wij denken dan ook dat we deels succesvol zijn geweest. Het heeft ons inzicht gegeven in de omvang van de stroperijactiviteiten in het gebied en we hebben een paar dieren kunnen helpen. Onze aanpak is echter geen oplossing voor de lange termijn. Stroperij kan alleen worden aangepakt als alle partijen, zoals overheden, NGO’s en lokale gemeenschappen samenwerken en adequate handhavingsmaatregelen treffen. En natuurlijk zijn wij bereid om te helpen.
Leave a Comment